Përshëndetje nëna dhe shtatzëna!
Une lumturinë dhe tregimin tim desha ta ndaj me ju këtu dhe jo tek tema e javës, pasi më duket më e përshtatshme për tregimin tim.
Pas martesës tentonim me bashkëshortin që të kemi fëmijë, por kot! Kalonin vitet, shtatzënia nuk vinte, dëshpërimi sa vinte e shtohej. Mjekët na thoshin që me ne gjithçka është në rregull sipas analizave dhe kontrollave që i bënim… na thoshte ju ngelet vetëm të relaksoheni…
Ditët, muajt, vitet kalonin, dhe unë nuk pushoja nga të qarat dhe nga ndjenja se si ndihesha e zbrazët! Ëndërroja bebin tim, duke e mbajtë në krahë, duke e përqafuar, duke i marrë erë…
Por kur zgjohesha nga kjo ëndërr, ishim vetëm unë dhe bashkëshorti im dhe ZBRAZËTIA!
Dëgjoja se si tjerët bëheshin prindër, bebet vazhdonin të lindnin, por vetëm e imja jo! Nga një martesë e mbushur me dashuri, për pak sa përfundova duke e kthyer në një marrëdhënie të puthurash vetëm gjatë ditëve të ovulimit…!
Dikur, e lodhur nga të gjitha këto, vendosa ta jetoj jetën duke mos e menduar këtë pjesë kaq të dhimbshme për mua.
Mu atëherë edhe ndodhi…
Kisha mungesë cikli, bleva testin sa për të shuar kurreshtjen dhe shoh që rezultati ishte pozitiv! Mund ta merrni me mend gëzimin tim!!!! Që nga atëherë jam më e lumtur se që isha tërë jetën para se të ngelja shtatzënë.
Tani unë kam në krahë, engjullin tim, shpirtin tim, që nuk e ndaj për asnjë moment nga krahët e mi!
E di që disa njerëz nuk janë të vetëdijshëm se sa të lumtur janë, që e kanë mundësinë për të qenë prindër!
Ju përshëndes duke ju thënë që shpresa nuk duhet të humbet kurrë!
Për bebaime.com
Alma Beqiri - Gusia
02.12.2013