Femijet e vegjel vecanerisht i besojne asaj se cfare thone te rriturit edhe nese faktet e tregojne te kunderten, thone hulumtuesit e studimeve te kryera mbi kete teme.

Ndoshta eshte per tu habitur per shume prinder, por tre vjecaret me shume u besojne informacioneve te cilat iu thuhen se sa atyre te cilat kuptohen pa fjale.

Femijet shume lehte u besojne gjerave qe u thuhen. Gjate studimit, personi i rritur u tregoi femijeve goten e verdhe dhe te kuqe, dhe me pas fshehu nen goten e kuqe nje stiker. Disave u thane qe stikeri ndodhet nen goten e verdhe, perderisa femijet tjere e pane personin e rritur, duke mos thene asgje, vendosi shigjeten nen goten e verdhe. Femijeve u tha qe mund ti mbajne stikeret nese i gjejne ato. Eksperimenti u perserit tete here me gota me ngjyra te ndryshme.

Femijet e pane personin e rritur qe vendosi shigjeten nen gote te verdhe (apo cilendo ngjyre) dhe shume shpejt mesuan ti mos i besojne asaj shenje. Por, ata te cilet degjuan nga persona te rritur, se ku ndodhet stikeri, vazhduan te besojne se ku mund te gjendet. Nga 16 femijet, 9 prej 8 perpjekjeve nuk gjeten stiker. (Ne fund te lojes, secilit femije u dha stikeri, pa marre parasysh nese i gjeten apo jo.)

Femijet zhvillojne besim te vecante per ate se cfare u thuhet. Kjo eshte nje lloj ndalese ne menyre qe te vleresojne njerezit se cfare u thone. Mirepo, si perfundim, kjo ben pjese ne gjera te dobishme, sepse prinderit apo shoket zakonisht u thone gjera te cilat i besojne si te verteta.