Reflekset – thithja e gjirit, shtrëngimi i dorës, kërkimi (kur foshnja kërkon thithkat e gjoksit tuaj), dhe lëvizjet e kapakëve të syrit – vazhdojnë të jenë të gjitha të rëndësishme gjatë kësaj jave. Në ndonjë rast, foshnja juaj mund t’ua ngulë sytë dhe t’ju vështrojë me vëmendje (bëni sa më shumë të mundni në këto momente duke e parë edhe ju qëllimisht, duke i qeshur gjerësisht, duke i tundur kokën tuaj, dhe kështu me radhë), sepse foshnja juaj do ta bëjë këtë në një kohë shumë të shpejtë.
Nëse fëmija është duke qarë apo duke vepruar sikur nuk ndihet rehat, për më shumë se tri orë në ditë, për më shumë se tre ditë në një javë, ai mund të jetë duke vuajtur nga dhimbja e barkut. Në përgjithësi, rreth një në pesë foshnje, zhvillojnë dhimbje barku, rreth dy deri në katër javët e para pas lindjes. Ata jo vetëm që duken se janë duke qarë vazhdimisht, por njëkohësisht ata duken sikur nuk janë aspak rehat. Nëse fëmija juaj është duke vuajtur nga dhimbja e barkut, ndoshta ju keni për të kaluar disa javë të vështira, por ka mjaft gjëra që ju mund të bëni për të përballuar këtë. Dhe ajo do të kalojë.