Përderisa ju shëtiteni me fëmijën tuaj, mund të ndodh që ta shihni ndonjë burrë me këmbë protetike. Fëmija juaj do ta shikojë atë, dhe do të flasë me zë të lartë, “Babi, çfarë nuk është në rregull me këmbën e këtij burri?” Ky moment dhe zë i lartë mund të ju turpërojë, këto pyetje mund ti hapin derën një bisede shumë me rëndësi, si mosha, gjinia, raca apo paaftësitë. Mundohuni të pvrgjigjeni shkurtimisht: “Ai burri ka patur aksident dhe ka humbur këmbën e tij, dhe mjekët i kanë bërë një këmbë të re.” Mbajini sqarimet sa më të thjeshta. Për shembull, duke i treguar që lëkura ka ngjyra të ndryshme është më e lehtë për tre vjeçarin sesa të zotëroni një diskutim të thellë me terme si “Aziatik” apo “zezak”. Dhe nëse personi për të cilin pyet fëmiu juaj mund të ju dëgjojë, ndoshta është kjo mënyrë më pak ofenduese apo turpëruese.
Me zgjerimin e aftësive gjuhësore te fëmija juaj, ai mund të fillojë të ju tregojë ngjarje elaboruese. Tregimi i ngjarjeve është hap i madh në zhvillimin e parashkollorëve. Kjo ndodh sepse në moshën tre vjeç, fëmija juaj do të jetë në gjendje të kuptojë ngjarje më komplekse: ai mund të provojë diçka, të mendojë për të, dhe më pastaj të tregojë ngjarje për të. Këto ngjarje – reale, fiksime apo kombinim – ndihmojnë fëmijët e vegjël të kuptojnë ngjarjet ditore dhe njerëzit të cilët i takojnë. Ju mund të shihni fëmiun tuaj duke i treguar ndonjë ngjarje vetes apo lodrave të tij. Ato mund të jenë fantastike apo të kombinuara, pjesërisht nga jeta reale dhe pjesërisht narrative. Nëse jeni audiencë, ndëgjojini me vlerësim. Inkurajoni atë, duke i thënë që ngjarjen e tij ta mbush me detale.
