Të dalat jashtë të të porsalindurit në javën e dytë të jetës kanë karakteristika të ndryshme nga ato të fëmijës më të madh, qoftë lidhur me ngjyrën e qoftë me erën, fortësinë etj. Nga ana tjetër të dalat jashtë ndryshojnë dhe në varësi të llojit të ushqyerjes së fëmijës: me gji apo artificiale.

Nëse fëmija ushqehet me gji, të dalat jashtë do të jenë:

• Më të ujshme si krem (ngjisin në panolinë)

• Me ngjyrë të verdhë si ngjyrë floriri

• Mund të jenë me mukus

• Vijnë era thartirë.

Nëse ushqehet me qumësht artificial, të dalat jashtë do të jenë:

• Më të forta, të thata dhe më të formuara (nuk ngjisin në panolinë)

• Ngjyra është e verdhë e çelët, gati si gri ose ngjyrë kafe.

• Janë me erë të keqe që ndihet menjëherë.

Normalisht gjatë kësaj periudhe del jashtë pas çdo të pirë, domethënë edhe 6 – 7 herë në ditë. Ndonjëherë mund të dalë jashtë 1 herë në ditë, ose 1 herë në 2 – 3 ditë.

Nëse fëmija nuk del jashtë, çfarë të bëjmë?

• Të mos japim ilaçe “pastrues” (laksativë) me kokën tonë.

• Nuk duhet të ngacmohet anusi i fëmijës me majdanoz, termometër, ose tjetër gjë.

• Gjatë banjës, fëmija lihet më gjatë i zhveshur (gjithmonë I mbështjellë me një peshqir të ngrohtë) dhe masazhohet butësisht barku.

• Fëmija vendoset disa herë gjatë ditës në bark, mbi një cylinder sfungjeri me diametër rreth 10 – 15 cm.

Kjo nuk përbën aspak problem. Janë pika të kazeinës, një lloj protein që gjendet relativisht me shumicë në qumësht.

Edhe në këtë rast nuk duhet të shqetësohemi, sepse është një dukuri krejt normale. Kjo ndodhi është shumë e shpeshtë, veçanërisht kur fëmija është me verdhëz. Të dalat jashtë bëhen jeshile, sepse bilirubina e pranishme në të, në mjedis oksidohet dhe kthehet në biliverdinë (një lëndë që ka ngjyrë jeshile). Pra të dalat jashtë tregojnë se ato kanë qëndruar pak më gjatë se sa duhet në mjedis, në kontakt me oksigjenin e ajrit (për shembull në panolina, apo në fundin e zorrës). Pra të dalat jashtë nuk kushtëzohen nga ushqime të caktuara që merr nëna. Nëna mund të hajë sa të dojë perime, sepse nuk i ngjyrosin në jeshile të dalat jashtë.

Në përgjithësi, nëse një nga prindërit ka vuajtur nga kapsllëku, edhe fëmija e vuan një gjë të tillë. Më shumë është një problem psikologjik i prindëve, se sa një dukuri e mirëfilltë e trashëguar. Është teprimi lidhur me shpeshtësinë, karakteristikat e të dalave jashtë dhe lloj-lloj hollësirash të kota, që e kthejnë të dalët jashtë të fëmijës në diçka aq të rëndësishme, sa që pushon së qeni një dukuri normale.

• Fëmija që ushqehet me gji: nuk e njeh kapsllëkun, sepse karakteristikat e kësaj ushqyerjeje sigurojnë jo vetëm një funksionim të përkryer të zorrëve, por edhe përshtatshmëri absolute.

• Fëmija që ushqehet me qumësht artificial: kapsllëku është i rrallë. Mund të ndodhë kur prishen raportet e masës së qumështit artificial me ujin, ose kur përdoret si tretës lëngu i orizit, ose qumështi i përdorur nuk është i përshtatur për moshën dhe peshën e fëmijës.

JO - Në rast kapsllëku, mos jepni laksativë, të paktën nëse nuk jua ka këshilluar mjeku. Ekziston rreziku që fëmija të mësohet aq shumë me mjekimin, saqë mund të dalë jashtë vetëm pasi merr laksativin.

PO - Mund të përdorni mikroklizmat, edhe pse nuk jeni këshilluar me mjekun tuaj, nëse kanë kaluar më shumë se 3 ditë pa dale jashtë. Mos i përdorni shpesh mikroklizmat. Edhe në këtë rast, mundet që të dalat jashtë të kthehen në një mundim për bebin, prandaj përpara se të përdorni ilaçet për të dalë jashtë, këshillohuni gjithmonë me mjekun tuaj.