Konsiderohet se 1-2 nga 100 foshnja të posalindura, lindin me ndonjë lloj anomalie, por shumica e këtyre anomalive janë të vogla (siç është gishti i gjashtë, pa kockë). Anomalitë serioze janë veçanërisht të rralla. Mund ti ndajmë në anomalitë fizike të foshnjeve (apo morfologjike) dhe anomalitë që trashëngohen të cilat mund të jenë anomali gjenesh apo kromozomesh.

Anomalia më e shpeshtë kromozomale për të cilën dihet është Trizomia 21 apo Sindromi Daun. Ajo është më e shpeshta por megjithatë prapë është shumë e rrallë dhe mund të shfaqet në 1 në 800 - 1000 raste të fëmijëve.

Fatkeqsisht, jo. Shumë anomali mund të shihen në ultrazë gjatë vizitave të shtatzanisë, sidomos nëse janë këto vizita tek mjekët e specializuar për aparatura të ultrazërit. Dhe krahas kësaj ka shumë gjëra që ndikojnë në zbulim të anomalive – duke filluar që nga mosha e shtatzanisë, pozita e saj, sasia e lëngut amniotik, trashësisë së shtatzënës, gjer tek ajo se sa është e rëndë anomalia. Edhe nëse foshnja duket mirë në ultrazë kjo nuk nënkupton që ajo është e shëndetshme, por vizitat e rregullta të cilat nuk tregojnë anomali, zvogëlojnë mundësinë për ti patur me të vërtetë.

Anomalitë mund të diagnostifikohen gjatë tërë shtatzanisë, por më së shpeshti shihen në vizitat e bëra pas javëve 18-20 të shtatzanisë, kur foshnja është më e madhe, është më e lehtë të shihen të gjitha pjesët e saj. Anomalitë e zemrës duken më shumë pas javës së 24 të shtatzanisë, atëherë kur zemra është më e madhe.

Çfarë duhet bërë më tej, kjo mvaret nga anomalia – tek disa anomali të vogla, ndonjëherë nuk bëhet asgjë, përderisa tek disa të mëdha, mund të ndikojnë në jetën e mëtejme të foshnjes dhe tërë familjes, shkaku i hulumtimeve të ndryshme, të kontrollit të kariotipit të foshnjes, kontrollimit morfologjik të trupit të foshnjes, gjer tek konsultimet me specialistë të anomalive të po atij lloji, të cilët japin mendime për jetën e mëtejme të foshnjes dhe pasojave që shkakton ajo anomali.