Dua te ndaj me ju diqka qe sdo e harroj kurre ne jete!
Ishte dimer i ftohet Shkurti kur Ambasada Gjermane me lajmroj qe tashme me ishte aprovuar e drejta e bashkimit familjar dhe une u gezoja pa mas sepse ne fund po bashkohem me dikend qe e dua me shum se gjdo gje ne jete. Fillova te behem gati por pa menduar qe per mu po fillon nje jete e rre pa askend te familjes sime perveq burrit dhe familjes burrit. Nuk do e harroj kur diten kur e lash me lot ne sy nenen time ne aeroport dhe babain time nuk do e harroj kur ate muaj sepse ishte shum i veshtir momenti i ndarjes nga familja. Dhe jeta ime filloj fillimi ishte shummm shumm i veshtir pa njoft njeri pa dite rruge dhe gjuhen vetem pak dhe tani kur e mendoj them eh.. to vajza qe vin koha kalonte e une gjdo dite merzitesha me shum e me shum nuk qenka lehte jeta ne vend te huaj e sidomos kur vin festat ose wikendet e din qe e gjith familja eshte bashk nje pjes e zemres dhe mendjes te mbetet ne Kosov tek familja. Andaj njeriu qenka me i fort se edhe gurri po perballojka dhe po tejkalojka gjdo veshtersi fillova shkolles,kursit gjuhes, e gjeta nje pune pastaj tjetren dhe pas nje vitit Mbeta shtatzan por megjithate ende jetoj me ate kujtim te diteve te para ketu. Andaj ju qe jeni pran familjeve knaquni sepse ne qe jemi larg e dim se qfar d.m.th te jesh pa familje vetem me burr dhe familjen e burrit